mar
02,
2015
Zbrojniki, potocznie nazywane "glonojadami ", są jednymi z najchętniej kupowanych ryb w sklepach zoologicznych. Prawie każdy posiadacz akwarium ...
Białaczka u kota
Białaczka kotów to przewlekła, nieuleczalna i zakaźna choroba, wywołana przez retrowirus FeLV (ang. feline leukemia virus). Występuje u kotów domowych na całym świecie. Wirus zostaje wydalony przez chore zwierzę lub bezobjawowego nosiciela wraz z moczem, śliną, kałem, mlekiem i innymi wydzielinami. Wirus przenosi się podczas kontaktu bezpośredniego, np. w czasie pielęgnacji przez matkę (lizanie) lub podczas kocich walk. Zwierzęta mogą się zarazić poprzez wspólnie używanych misek lub poideł. Najczęściej zakażeniu ulegają kocięta we wczesnym okresie życia – najczęściej pomiędzy 4 a 15 tygodniem. Starsze koty są względnie odporne na naturalne zakażenie. Jednak może dojść do infekcji dorosłych kotów, które są narażone na działanie stresu (np. stres socjalny). Zakażeniom sprzyja duże zagęszczenie zwierząt. Zdarza się również, że kot jest nosicielem bezobjawowym przez dłuższą część swojego życia. Retrowirus kociej białaczki (FeLV) powoduje u zarażonego zwierzęcia upośledzenie działania układu immunologicznego. Może wiązać się z tym rozwój anemii oraz pojawienie się zmian o charakterze nowotworowym (tzw. guzów białaczkowych). Wirus kociej białaczki jest niebezpieczny tylko i wyłącznie dla kotowatych, a więc właściciel nie jest w stanie zarazić się od swojego pupila. Bardziej narażone są zwierzęta wychodzące z domu bądź dziko żyjące, gdyż zakażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym zwierzęciem. Stan, w którym we krwi kota pojawia się duża ilość wirusa nazywa się wiremią. Trwała wiremia powoduje obniżenie odporności. Dzieje się tak, ponieważ następuje spowolnienie i zahamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych. Najczęstszym objawem wiremii może być powiększenie się węzłów chłonnych, które mogą być objęte procesem nowotworowym. Diagnozę białaczki potwierdza się wykonując badanie krwi. Leczenie polega głównie na minimalizowaniu skutków bytowania wirusa w organizmie. Stosuje się leki wzmacniające odporność. Kotom chorym zapewniamy jak najwięcej spokoju, gdyż stres może przyspieszać bieg choroby. Profilaktyka polega na dwu lub trzy etapowym szczepieniu kociąt, które ukończyły 8 tydzień życia. Ze względu na możliwość powikłań poszczepiennych, czasem lekarze weterynarii nie zalecają szczepienia kotów niewychodzących. Jednak przy obecnie stosowanej technologii wytwarzania szczepionek, powikłania i reakcje poszczepienne zdarzają się niezwykle rzadko. Bibliografia:
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Bia%C5%82aczka_kot%C3%B3w
- http://swiatkotow.pl/strefa-wiedzy/artykuly/hodowla/art,585,najczestsze-choroby-kotow-profilaktyka-objawy-leczenie.html