mar
02,
2015
Zbrojniki, potocznie nazywane "glonojadami ", są jednymi z najchętniej kupowanych ryb w sklepach zoologicznych. Prawie każdy posiadacz akwarium ...
Rak luizjański (Procambarus clarkii)
Jest to bardzo ciekawy gatunek raka słodkowodnego. Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Raki te charakteryzują się bardzo ciekawym ubarwieniem. Naturalnie jest ono czerwono-brązowe. Zostały jednak wyhodowane różne formy barwne tego skorupiaka – czerwone, jasnoniebieskie, pomarańczowe, niebiesko-pomarańczowe i białe. Rak luizjański posiada chropowaty pancerz i dość wydłużone, a zarazem bardzo masywne szczypce. Ich wielkość zależy od dwóch czynników – płci i pozycji w hierarchii. Osobniki silniejsze mają przeważnie bardzo duże szczypce, podczas gdy szczypce zdominowanych są pomniejszone. Jednak szczypce samców są nieco bardziej wydłużone oraz dwukrotnie większe niż samic o równie wysokim statusie. U dominujących samców ich długość bez nasady jest równa długości połowy ich ciała, co u bardzo dużych osobników może oznaczać nawet 8 centymetrów. Przy tak potężnie uzbrojonym zwierzęciu należy zachowywać dużą ostrożność. Raki dorastają do 15 cm długości. Rak ten jest bardzo odpornym zwierzęciem, które toleruje szeroki zakres warunków środowiskowych, w tym niski poziom tlenu oraz wysokie temperatury. Jeżeli jednak chcemy cieszyć się obecnością tych zwierząt przez długi czas, powinniśmy takich sytuacji unikać. W środowisku naturalnym raki te kopią długie nory, dlatego nie powinno nas dziwić, że notorycznie podkopują kamienie, korzenie lub inne elementy dekoracyjne w akwarium (należy je odpowiednio zabezpieczyć). Jeśli chodzi o wielkość zbiornika to oczywiście im szerszy i dłuższy, tym lepiej. Ma tutaj znaczenie powierzchnia dna, która będzie stanowiła terytorium osobników. Oprócz tego, urządzając dla nich zbiornik, należy pamiętać o dużej ilości różnego rodzaju kryjówek. W tym celu układamy groty z różnego rodzaju kamieni, korzeni, czy rurek PCV. Pamiętajmy również o bardzo silnej filtracji. Raki wymagają średnio twardej wody o temperaturze od 16°C do 25°C oraz pH od 5,6 do 8,0. Mimo iż raki mogą przebywać na lądzie przez pewien okres, to posiadają one skrzela. Oddychają tlenem rozpuszczonym w wodzie. Dłuższe przebywanie poza wodą kończy się dla nich tragicznie. Jak większość raków gatunek ten aktywny jest głównie nocą. Oprócz tego należy do zwierząt agresywnych, ale i powolnych, stąd też możliwość łączenia go z szybszymi krewetkami oraz zwinnymi rybami akwariowymi. Podczas wzrostu rak zrzuca wylinkę. Ukrywa się wtedy do czasu stwardnienia nowego pancerza i oczywiście właśnie wtedy jest o wiele bardziej narażony na ataki, chociażby ze strony innych osobników. Raki luizjańskie hodowane pojedynczo są znacznie bardziej agresywne niż w grupie. Uwaga! Mogą ciąć swoimi szczypcami rośliny akwariowe. Raki są mięsożerne, dlatego karmimy je ślimakami, pokarmami mrożonymi i żywymi, pokarmami gotowymi dedykowanymi skorupiakom. Najważniejsze, aby pokarm opadał na dno. Dietę urozmaicamy oczywiście jak najczęściej. Raz na jakiś czas dajemy na dno szyszki olchy, liście buku, dębu lub migdałecznika. Przed włożeniem ich do zbiornika powinny być czyste i sparzone wrzątkiem. Dzięki nim minimalizujemy możliwość pojawienia się u skorupiaków rdzawej plamistości. Raki luizjańskie wyraźnie chętniej mnożą się zimą. Samica nosi pod odwłokiem jaja przez okres około 6 tygodni. Zapłodnione jajeczka mają kolor czarny. Po zapłodnieniu samica może przechowywać nasienie przez pewien czas. W czasie sezonu rozrodczego samica może mieć nawet 600 jaj! Gdy zauważymy, że nosi jajeczka odseparowujemy ją od samca. Bibliografia:
- www.akwarysta.eu
- www.domowe-akwarium.pl
- www.terrarium.com.pl